Szumy uszne

Szumy uszne opisywane są przez pacjentów często również jako m.in. dzwonienie, piski, świsty, brzęczenie, tętnienie, stukanie, dudnienie, szum wiatru/wody, o różnym natężeniu głośności. U niektórych osób mają charakter stały, u innych przejściowy, czasem występują jednostronnie, a czasem obustronnie.

 

Szumy uszne potrafią być poważnym problemem. Często ciągle słyszany dźwięk prowadzi m.in. do uczucia ciągłego rozdrażnienia , napięcia emocjonalnego, zmęczenia, powoduje problem z zasypianiem i w konsekwencji zaburza sen. Wszystkie te składowe powodują również gorsze funkcjonowanie całego organizmu i mogą prowadzić do odczuwania fizycznego bólu.

 

W największym uproszczeniu są one wynikiem nieprawidłowej aktywności nerwowej w drogach słuchowych.

 

Aby przyjrzeć się temu tematowi z bliska musimy rozgraniczyć szumy uszne na:

obiektywne – słyszalne zarówno przez pacjenta, jak i badającego

subiektywne – słyszalne jedynie przez pacjenta

 

Szumy uszne obiektywne najczęściej towarzyszą chorobom ogólnoustrojowym (np. nadciśnieniu tętniczemu, miażdżycy, chorobach reumatycznych, cukrzycy, chorobach nerek, zaburzeniach hormonalnych, w przebiegu zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa szyjnego), stanowią także jedno z powikłań, które mogą wystąpić po zabiegach przeprowadzanych w znieczuleniu ogólnym, zarówno ogólnochirurgicznych, jak i po zabiegach stomatologicznych w trybie ambulatoryjnym.

Również czynniki psychiczne mogą odgrywać znaczącą rolę w występowaniu szumów usznych.

 

Szumy uszne subiektywne są percepcją sygnału neuronalnego, który powstaje na drodze nie akustyczne, jednak ze względu na trudności w przeprowadzeniu rzetelnych badań nadal nie stwierdzono w jaki sposób dochodzi do ich powstania. Uznaje się jednak, że istotną rolę w powstawaniu i nasileniu szumów usznych subiektywnych odgrywa układ współczulny.

 

Można, a nawet trzeba!